میزان بقای کوتاه مدت و دراز مدت گرافت و بیمار در بیماران پیوند کلیه بین سالهای ۱۳۷۴ تا ۱۳۹۰

سابقه و هدف: پیوند کلیه درمان انتخابی برای اکثر بیماران با نارسایی پیشرفته مزمن کلیه است.ولی بعد از پیوند میزان بقای بیمار و گرافت اهمیت داردو نتایج آن تا حدودی در مراکز مختلف در دنیا متفاوت است.در حال حاضر پیوند کلیه در بیش از 25 مرکز در ایران انجام می شود. در این مطالعه بقای کوتاه مدت و دراز مدت بافت پیوندی و بیماران پیوند کلیه از دهنده زنده یا مرگ مغزی در بیمارستان شهدای تجریش در یک مطالعه همگروهی بررسی شده و با نتایج سایر مراکز پیوند کلیه مقایسه شده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه همگروهی تعداد 353 بیمار پیوندکلیه در این مرکز، (از سن 11 تا 65 سال) با نارسایی مزمن پیشرفته کلیه (esrd) بین سال های 1374 تا 1390 بررسی شدند. متد کاپلان مایر و نرم افزار spss نسخه 16جهت بررسی میزان بقای بیمار و کلیه پیوندی استفاده شده است.   یافته ها: میزان بقای یک ماهه گرافت وبیمار2/93 % و 99 % ، یک ساله 89 % و4/97 % و 5 ساله به ترتیب 5/82 % و 1/89 % بود. کراتینین یک ماه بعد از پیوند (p=0/016) ، سن (p=0/021) و جنس دهنده (p=0/021) مهمترین فاکتور در میزان بقای گرافت بودند.   بحث و نتیجه گیری: به طور کلی براساس نتایج به دست آمده در این مطالعه ودر مقایسه با مطالعات مشابه از سایر مراکزبزرگ دنیا نشان می دهدکه میزان بقای کوتاه مدت و طولانی مدت بیمار و گرافت در بیماران پیوندی در این مرکز مناسب بوده و مهمترین عوامل در تعیین پروگنوز گرافت، شامل: کراتینین موقع ترخیص بیمار، سن و جنس دهنده می باشد.